بریس ها خود شامل براکت‌ها، سیم‌هاو بندها می‌شوند. بندها محکم دور دندان‌ها ثابت شده و برای بریس به مانند یک لنگر عمل می‌کنند، در حالی که براکت‌ها معمولاً به دندان‌های جلویی متصل می‌شوند.سیم‌ها هم به شکل قوس از میان براکت‌ها عبور کرده و درون بندها ثابت می‌شوند. هر چه قدر قوس سیم سفت‌تر شود، به دندان فشار بیشتری وارد می‌شود. با گذشت زمان این فشار باعث می‌شود تا دندان در جای مناسب خود قرار گیرد.فرد باید برای تنظیم و یا سفت کردن بریس‌ها هر ماه به دندانپزشک مراجعه کند. درمان ارتودنسی به این روش ممکن است چندین ماه تا چندین سال طول بکشد. بریس ها در انواع شفاف بی رنگ و رنگی موجود هستند.

اگر کودک دندان شیری خود را از دست بدهد، این ابزارهای مخصوص از حرکت دو دندان مجاور به درون فضای خالی تا زمان رشد دندان دائمی جلوگیری می‌کند. یک بند به یکی از دندان‌های مجاور این فضای خالی متصل شده و یک سیم از بند به سمت یکی از دندان‌ها حرکت می‌کند. عوارض عدم استفاده از فضا نگهدارنده معمولا به صورت نهفته ماندن یک دندان دائمی نمایان می‌شود.

این ابراز روش جایگزینی برای روش نگهدارنده‌ی فضای ثابت است.

این ابزار به کنترل فشار وارد شده از طریق زبان و یا مکیدن انگشتان کمک می‌کند. استفاده از این ابزارها در هنگام غذا خوردن باعث ایجاد ناراحتی فرد می‌شود، بنابراین به جز زمان‌ غذا خوردن، در بقیه موارد باید از آن‌ها استفاده کرد.