بیماری لثه یا بیماری خاموش
همه دوست دارند لبخندی زیبا داشته باشند ولی داشتن لبخندی زیبا فقط داشتن یک ردیف مروارید سفید در هنگام لبخند زدن نیست. دیده شدن لثههایی سالم و خوش رنگ هم یکی دیگر از شاخصهای یک لبخند زیباست؛ در این مطلب راجع به بیماری لثه و راههای پیشگیری از آن صحبت مینماییم.
بیماری خاموش
بیماریهای لثه بیسروصدا و به آرامی پیشرفت میکنند. چون دردی ایجاد نمیکنند، بیشتر افراد فکر میکنند، چنین بیماری ای ندارند. تا کار از کار نگذرد به دندانپزشک مراجعه نمیکنند. در حالیکه در سنین بالا یعنی ۶۰-۵۰ سالگی چیزی حدود ۷۰ درصد افراد به نوعی از بیماریهای لثهای مبتلا هستند. از نوع خفیف این بیماریها گرفته تا مراحل پیشرفته که در نهایت به لقی دندان میانجامد و دندانپزشک مجبور میشود دندان را از دهان خارج کند.
شایعترین نوع بیماری لثهای که افراد به آن مبتلا میشوند، کدام است؟
شایعترین بیماری لثهای همان التهاب لثه است که با خونریزی از لثه آشکار میشود. خونریزی لثه در بین بسیاری از بیمارانی که به مطب دندانپزشکی مراجعه میکنند بسیار شایع است.
علائم
- خونریزی از لثه یکی از اولین نشانههای بیماریهای لثهای است. این خونریزی میتواند به صورت خودبهخود اتفاق بیفتد یا هنگام مسواک زدن یا حتی گاز زدن یک سیب.
- دومین نشانه بیماریهای لثه، تغییر رنگ لثه است.
- بوی بد دهان هم از دیگر علایم وجود بیماریهای لثهای به شمار میآید.
مشاهده علائم بیماری
کافی است شما جلوی آیینه بروید و نگاهی به رنگ لثههایتان بیاندازید. رنگ لثه سالم صورتی صدفی است. در شروع بیماریهای لثهای، رنگ لثه قرمز رنگ بهنظر میآید و به تدریج به سمت خاکستری متمایل به سفید و مات در میآید.
علاوه بر این لثه طبیعی نباید تحلیل داشته باشد و در گردن دندانها به حالت هلالی یا دالبوری به دندان متصل شده باشد. تورم و تغییر قوام لثهها نیز علائمی هشدار دهنده هستند. با مشاهده این علائم افراد باید به فکر رسیدگی به وضعیت لثههایشان بیافتند.
علت بیماری لثه ها
بیماریهای لثهای منشأ عفونی دارند. یعنی مجموعهای از میکروبها میتوانند لثهها را بیمار کنند. شاید این میکروبها در حالت عادی در دهان همه ما وجود داشته باشند ولی وقتی تعدادشان از میزان مشخصی بالاتر رفت، قدرت تخریب لثه و بافتهای نگهدارنده دندان را پیدا کرده و بیماریهای لثهای آغاز میشوند.
بنابراین افراد باید تلاش کنند با مسواک زدن مرتب و نخکشیدن منظم تعداد میکروبهای بیماریزا برای لثه و بافتهای نگهدارنده دندان را پایین نگه دارند.