این بیماران بیمارانی هستند که مایلند نظر دندانپزشک و پزشک را بی چون و چرا قبول کنند.  می دانند که دندانپزشک بهترین کار ممکن را انجام می‌دهد. از نظر شرایط فکری برای معالجه موفقیت‌آمیز ایده‌آل می باشند.

 این دسته از بیماران به دندان ها و سلامت دندان هایشان کم توجه هستند. برای کار دندانپزشک ارزش قائل نیستند. اگر دندانشان اشکالی نداشته باشد به آسانی از آن می گذرند. در مورد این بیماران باید دقت بیشتری صرف کرد. پرستار دندانپزشک در مورد ارزش کار دندانپزشکان به آنها باید توضیح دهد.

این طبقه بندی بیماران راجع بیمارانی صحبت میکند که در مورد هر کاری ایراد می‌گیرند. از دندانپزشک سابق خود ایراد می گیرند و راضی نیستند. این را به این علت می‌دانند که دندانپزشک قبلی از دستورات آنها اطاعت نکرده است. نشناختن بیماران خرده گیر در هنگام تشخیص مشکلات زیادی ایجاد می‌کند. کنترل شدید این بیماران ضروری است، چون اگر به نحو صحیح کنترل نشوند در هنگام درمانهایی مانند ترمیم و درمان ریشه می توانند مزاحم باشند. در این میان نقش پرستار دندانپزشک می‌تواند موثر باشد. در مورد این بیماران باید آنها را به موقع بشناسیم و فکر آنها را عوض کنیم. در این صورت ممکن است بتوان به آنها علیرغم میل خودشان کمک نمود.

 این دسته از بیماران، بیمارانی هستند که از درمان های قبلی نتیجه نامطلوب گرفتند. بنابراین شک دارند که اصولاً کسی بتواند به آنها کمک کند و از نظر سلامتی وضع بدی دارند. این بیماران سعی کردند که بیماران خوبی باشند. اما حالا به نظرشان می‌رسد که درمان ناپذیرهستند. اغلب آنها ناراحتی هایی مثل از دست دادن همسر مسائل مالی و غیره، که به وضعیت دهانی آنها ارتباطی ندارد، دارند. آنها فکر می‌کنند همه چیز بر ضد آنهاست و شک دارند کسی بتواند با آنها در مورد مشکلاتشان کمک کند. این بیماران علاوه بر درمان به مهربانی و همدردی نیاز دارند. زمان در نظر گرفته شده برای این بیماران باید بیشتر باشد. در تشخیص بیماران مراجعه کننده بررسی حالات فکری آنان از اهمیت خاصی برخوردار است. طرز فکر بیماران به واکنش های او در طی جلسات ملاقات تشخیص داده می‌شود. درمطب باید انتظارات مریض شناخته شود. آنچه که در دندانپزشکی از سایر موارد اهمیت بیشتری دارد رضایت بیماران از شیوه درمان می باشد. که این مسئله منجر به همکاری بیشتر می گردد.