علت دیاستما

دیاستما فاصله بین دندانی در حالتی غیر نرمال می باشد. غالبا این فواصل بین دندانی در دندان های جلویی ظاهر می شود. دندان های جلویی فک بالا و پایین به علت دیاستما از یکدیگر فاصله می گیرند. اما این عارضه با وجود موارد بسیاری بروز می کند. همچنین امروزه راه های درمانی بسیاری برای این عارضه به کار می رود. در این مقاله تخصصی و دندان پزشکی به علل بروز این فواصل بین دندانی می پردازیم. با ما در سایت کلینیک فربد همراه باشید.

دیاستما در چه سنینی بروز می کند؟

دیاستما یا همان فاصله دندانی غالبا در کودکی ظاهر می شود. گاهی با افزایش سن این عارضه به کلی از بین می رود. به دلیل بزرگ شدن استخوان های فک و به همین ترتیب دندان ها، فاصله دندان ها از بین می رود. در کودکی این فواصل در میان تمامی دندان ها علی الخصوص دندان های جلویی بارز است. اما به مرور زمان در دندان های انتهایی فاصله ها رفع شده و در دندان های جلویی باقی می ماند.

پیش از رشد دندان های دائمی فواصل و ظاهر دندان های کودک چندان مورد اهمیت توسط والدین قرار نمی گیرد. اما پس از رشد دندان های دائمی به دلایل متفاوت چنین عارضه ای نیاز به درمان قطعی دارد. چرا که علاوه بر تاثیرات منفی در لبخند و ظاهر کودک، موجب عوارض دیگر نیز خواهد شد. اما دیاستما تنها در کودکان بروز نمی کند. بلکه در سنین بالا به دلیل کشیدن دندان ها و یا از دست دادن آن ها در سوانح، فاصله بین دندان های باقی مانده به وجود می آید. پس از کشیدن دندان های نا سالم، فضای خالی بین دندان ها بیشتر می شود. این مهم دندان های دیگر به سمت دیگری هدایت می کند.

معمولا دندان ها در دهان با وجود فضای خالی تمایل به سوی دیگر دارند. به همین دلیل علاوه بر ایجاد فاصله بین دندان های باقی مانده، عدم هم ترازی نیز دیده می شود. یعنی دندان های بر روی هم رفته و نامنظم می شوند. همچنین با میل آن ها به دندان های مجاور، فاصلع استاندارد خود را از دست می دهند. در این مواقع جای خالی دندان از دست رفته باید سریعا پر شود. درمان هایی نظیر ایمپلنت در این مواقع بسیار کارساز هستند. چرا که عدم درمان دیاستما در این زمان منجر به نیاز درمان های دیگر خواهد شد.

نشانه های بروز دیاستما

وجود فاصله غیر استاندارد در دندان های جلویی فک بالا و پایین از علائم دیاستما می باشد. همچنین این فواصل در موارد نادر نیز، در دندان های انتهایی نیز دیده می شود.

علت بروز دیاستما

دیاستما به دلایل بسیاری بروز می کند. اما برخی از این دلایل شایع ترین نوع آن می باشند. در ادامه با علت بروز دیاستما آشنا خواهید شد.

کوچک بودن استخوان های فک بالا به نسبت استخوان فک پایین

به دلیل کوچک بودن استخوان های فک بالا به نسبت استخوان فک پایین، دندان ها دچار فاصله می شوند. در این حالت فک پایین به علت بزرگی نسبی خود، هم ترازی دندان ها را از بین می برد. دندان ها به صورت نامتقارن بر روی هم قرار می گیرند. این فضای زیاد بین دندان ها افزایش یافته و دیاستما بروز می کند.

عوامل ژنتیکی

عوامل ژنتیکی نیز یکی از مهم ترین علل بروز دیاستما می باشند. غالبا اندازه و فرم فک، از طریق ژنتیک به صورت موروثی انتقال می یابد. این عامل موجب می شود با قرار گیری فک ها به صورت نامتقارن، دندان ها دچار فاصله شوند. همچنین اندازه و فرم دندان ها نیز تا حدود بسیار زیادی به عوامل ژنتیکی بستگی دارند.

رشد بیش از حد فرنوم

پوستی که حد فاصل و اتصال میان دندان های جلویی با لب ها می باشد، با نام فرنوم شناخته می شود. اگر این پوست بیش از حد نرمال رشد کند موجب ایجاد فاصله بین دندان ها می شود. این فاصله توسط این عامل در دندان های جلویی فک بالا رخ می دهد.

تحلیل استخوان 

از دست دادن استخوان ها و تحلیل آن ها موجب ایجاد فواصل بین دندانی می شود. در این حالت با تغییر تراکم استخوان های فک دندان ها جا به جا شده و جایگاه ثابت خود را از دست می دهند.

بیماری در لثه

بیماری های لثه ای قادر به حرکت دادن دندان ها هستند. هر چه میزان تورم و التهاب در لثه ها بیشتر باشد، دندان ها تحرک بیشتری از خود نشان می دهند.

عدم رسیدگی به بهداشت دهان

عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، در تمامی سنین قادر به ایجاد دیاستما می باشد. زمانی که دندان ها به درستی تمیز نشده باشند، باکتری ها در آن رشد می کنند. پس از مدتی باکتری های فعال دندان ها را تخریب می کنند. جرم های ایجاد شده و پلاک های دندانی، لثه ها را تحت فشار قرار می دهند. با اعمال فشار بر لثه ها، دندان ها دچار جا به جایی خواهند شد.

سایر علل بروز دیاستما

از دست دادن یک یا چند دندان به طور معمول موجب ایجاد دیاستما می شود. دندان های باقی مانده و سالم با تمایل به سمت دندان های مجاور، دچار دیاستما می شوند.

مکیدن انگشت ها به صورت یک عادت نامناسب در طولانی مدت دندان ها را دچار فاصله از یکدیگر می کند. این عادت غالبا در کودکان بیش از بزرگسالان دیده می شود. اما در کودکی به علت عدم تکامل رشد دندان ها و فک، دندان ها به راحتی حرکت می کنند. با مکیدن انگشت ها علاوه بر فواصل بین دندانی، فرم و ظاهر آن ها تغییر می کند.

بازی کردن با دندان ها توسط زبان به صورت یک عادت مداوم نیز قادر به تغییر مکان دندان می باشد. با اعمال فشار زبان بر دندان ها، در بافت نرم لثه دندان ها به تحرک وادار می شوند.

درمان دیاستما

غالبا این عارضه با ارتودنسی دندان ها قابل درمان است. اما ارتودنسی مدت زمان بسیار طولانی را برای درمان در بر می گیرد. چنانچه کودک دچار این عارضه باشد ارتودنسی تنها درمان مناسب برای او می باشد. اما اگر فرد بزرگسال باشد، با اصلاح لبخند این درمان به راحتی و افزودن زیبایی صورت می گیرد.

هزینه های درمان دیاستما

درمان با ارتودنسی به نوع بروز این عارضه بستگی دارد. هر چه دندان ها نا منظم تر و دارای فواصل بیشتری باشند، ارتودنسی نیازمند زمان و دقت بیشتری است. اما اصلاح لبخند غالبا از هزینه های ثابتی برای هر واحد دندانی برخوردار است.