برای رفع مشکلاتی که در بالا اشاره شد طبیعتا یک راه وجود دارد. آنهم درمان این عارضه می باشد. برای درمان ابتدا دندانپزشک باید آنرا تشخیص دهد. یک سری آزمایشات و بررسی ها برای انتخاب نوع درمان توسط دندانپزشک انجام می گیرد. به این علت که چندین روش برای درمان فاصله بین دندانها وجود دارد. انتخاب نوع این درمانها با توجه به شرایط فرد می تواند شامل موارد زیر باشد:

در برخی افراد با توجه به شرایط عارضه، دندانپزشک به نگه داشتن و عدم درمان دیاستم توصیه می کند. شرایطی همچون سن بیمار، ابتلا به انواع بیماریهای خاص همچون دیابت و یا بیماریهای قلبی و عروقی. که در این شرایط ریسک درمان زیادتر از فواید درمان آن می باشد.

یکی از رایج ترین درمانها برای این مشکل، درمان ارتودنسی می باشد. این شیوه درمانی، یکی از قدیمی ترین شیوه ها برای بستن فاصله بین دندانها می باشد. طی آن بریس ها با فشاری که به دندانها وارد می کنند، موجب حرکت دندانها به سمت یکدیگر می گردند. و با این روش فاصله بین دندانها را رفع می کنند. ارتودنسی ها  روشهای مختلفی دارد که قبلا در مقالات متعددی بصورت مفصل راجع به آن توضیح داده ایم.

استفاده از ونیرهای کامپوزیتی یا سرامیکی و استفاده از لایه ای نازک از جنس کامپوزیت که به دندانها متصل می گردد، هم یکی از روشهای رایج درمان این عارضه می باشد. در این روش دندانپزشک مقداری رزین همرنگ همرنگ دندان بیمار را در داخل هر دو دندان قرار می دهد و فاصله بین دندانها را پر می کند. این روش علاوه بر رفع مشکل دیاستم دندانها باعث زیبایی هم می گردد. در کل اگر فاصله بین دندانها زیاد باشد و دندانها ترازنباشند، این روش درمانی مناسب نمی باشد.

یک متد که فقط برای بزرگسالان توصیه می گردد ایمپلنت دندان می باشد. با توجه به تشخیص دندانپزشک  دندانها کشیده می شود و بجای آن ها ایمپلنت دندان کاشته می گردد. ایمپلنت ها هم انواع مختلفی دارند که با توجه به محل مورد نظر و شرایط بیمار نوع مناسب توسط دندانپزشک تعیین می گردد.

یک شیوه درمانی جدید هم به نام اسنپ آن اسمایل می باشد که یک روکش موقت بر روی دندانها قرار می گیرد. در این روش یک کاور کامل بر روی همه دندانها قرار می گیرد.