بیماریهای خاص یکی از مواردی است که در ماههای ابتدایی کاشت ایمپلنت موجب شکست درمان می گردند. در افرادی که بیماری هایی چون دیابت ، بیماریهای خود ایمنی همچون ام اس و آرتروز دارند احتمال جوش خوردن ایمپلنت و استخوان فک خیلی کم است.

افرادی که به پوکی استخوان مبتلا می باشند باید از این داروها استفاده نمایند. این داروها رشد استخوان را به تاخیر می اندازند و  در جوش خوردن استخوان فک و ایمپلنت مشکل ایجاد می کند.

مصرف برخی داروها ممکن است گردش خون را ضعیف نماید. علاوه بر این داروها کارهای مضری همچون سیگار کشیدن نیز موجب گردش خون ضعیف میگردند. این مسئله موجب این می شود که احتمال پس زدن ایمپلنت بالا برود. 

تا جوش خودن کامل ایمپلنت، در حین جویدن نباید فشار زیادی به آن وارد گردد. فشار زیاد باعث شکست این درمان می گردد. علاوه بر جویدن ، دندان قروچه هم فشار زیادی به آن وارد میکند.

برخی از افراد دچار آلرژی نسبت به فلزات می باشند. از آنجایی که ایمپلنت از فلز ساخته می شود این افراد احتمالا دچار شکست درمان می گردند.

ممکن است در حین کاشت، پزشک ایمپلنت را با زاویه نا صحیح جایگزینی کند. این کار موجب شل شدن و یا شکستن ایمپلنت بعد از مدتی می گردد.

کیفیت و تراکم استخوان تاثیر بسیار مهمی در موفقیت این درمان دارد. اگر استخوان فک بحدی قوی نباشد که اطراف پایه ایمپلنت را محاصره کند، پس از مدتی ایمپلنت شل می گردد.

عفونت و التهاب از جمله بیماریهایی می باشند که لثه را ضعیف می کنند. اگر لثه ضعیف گردد، با فشاری کم، ایمپلنت لق شده و اصطلاحا فرد دچار پس زدن ایمپلنت دندان می گردد.