یکی از انواع کامپوزیت دندان ماکروفیل یا درشت دانه می باشند. این دسته از اولین موادی بودند که برای این درمان مورد استفاده قرار گرفتند. درشت دانه ها از ذرات بین 10 تا 50 میکرومتری تشکیل می شود. امروزه به ندرت از این درمان بخاطر درشتی آنها استفاده می شود. یا به عبارت بهتر این درمان دیگر از دور خارج شده است. البته درشت بودن این مواد موجب مقاومت بیشتر آنها نیزمی گردد. ضعف این دسته از کامپوزیتها در این مورد است که پالیش زدن آن خیلی سخت است. این مواد ظاهر طبیعی دندان را ندارند؛ به گونه ای که حتی با چشم غیر مسلح هم میتوان فهمید که این دندان نیست.

از دیگر انواع کامپوزیت دندان ریز دانه ها می باشند. این نوع کامپوزیت بعبارتی نسل تکامل یافته درشت دانه ها می باشد. این دسته دارای ذرات کوچکتر از 100 نانو مترمی باشند. ترکیب این دسته هم از ترکیب رزین های پرکننده و مواد پلیمری می باشد. پولیش و پرداخت نهایی این درمان هم به مراتب راحت تر از دسته ماکروفیل ها می باشد. از نظر مقاومت این درمان برای دندانهای عقبی که فشار جویدن بر روی آنها وارد می شود مناسب نیست. این کامپوزیتها برای درمانهای زیبایی دندانهای جلو مورد استفاده قرار می گیرند.

تا به امروز آخرین نسل و مدرن ترین حالت انواع کامپوزیت دندان می باشد. حاوی ذرات تا حد 20 نانو متر می باشند. این ذرات به یکدیگر متصل می گردند.همین مسئله موجب استقامت بالا در برابر سایش وقابلیت فوق العاده پولیش خوردن درمان می گردد. تا به امروز بهترین نوع کامپوزیتها، نانو کامپوزیتها می باشند.