آمالگام در سال 1830 به ایالات متحده معرفی شد .ابتدا ترمیم های آمالگام توسط دندانپزشکانی ساخته می شد که سکه های نقره را ساییده و براده های آن را با جیوه مخلوط کردند و یک توده خمیری مانند ایجاد می کردند که در داخل دندان معیوب استقرار میافت

با افزایش اگاهی و شدت گرفتن تحقیقات پیشرفت های اساسی در فرمول و نحوه کاربرد آمالگام به وقوع پیوست.ملاحضاتی در مورد سمیت جیوه در آمالگام در بسیاری از کشورها برانگیخته شد،که در اوایل سال 1990 این ملاحضات به حداکثر خود رسید و جامعه دندانپزشکی آمریکا (ada) و اداره خدمات بهداشت اجتماعی توضیحات بسیاری را برای حمایت از کاربرد و ایمنی آمالگام به عنوان نوعی ماده ترمیمی منتشر کردند

آمالگام دندانی به طور ذاتی نیاز به برداشت نسج بیستری از دندان دارد تا نیازهای استحکام آن را تامین کند. آمالگام به دلیل استحکام و راحتی کاربرد، یک ماده عالی برای ترمیم نقایص بزرگ در نواحی غیر مهم از نظر زیبایی است. مطالعه روی 3500 ترمیم آمالگام ،آشکار شده که بعد از 5 سال بقای موفقیت آمیزی در حدود 72% در ترمیم های 4 سطحی و 65% در ترمیم های 5 سطحی مشاهده شده است